Die Sonne und der Mond: Eine Familie

Πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι η Σελήνη στα Γερμανικά είναι αρσενικού γένους. Αντίστοιχες αναντιστοιχίες μπορεί να συμβαίνουν και σε άλλες γλώσσες αλλά η αφορμή για τις επακόλουθες σκέψεις ήταν αυτή. Και δεν σταματάει εκεί η αναντιστοιχία, στα γερμανικά και ο ήλιος έχει υποστεί αλλαγή φύλου. Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυστηρά προσωπικές σκέψεις και όσοι είναι πολύ σίγουροι για το φύλλο που πρέπει να έχει η Σελήνη και ο Ηλιος παρακαλούνται να σταματήσουν εδώ (ή αν συνεχίσουν να μην κρίνουν πολύ αυστηρά τις απόψεις που ακολουθούν).

Βέβαια ο συγγραφέας μέχρι τώρα διατηρούσε μια προτίμηση στην "φυσιολογική" (κατ'εκείνον) διανομή των φύλων. Αυτό στηρίζονταν σε διαφόρων ειδών προσλαμβάνουσες. Αρχικά σημαντικό ρόλο παίζει η χρήση της Σελήνης στον "Ρωμαίο και Ιουλιέτα" του Σαίξπηρ (και κάπου εδώ όπως συνηθίζει ο συγγραφέας απλώνει τη γκάμα των γνωστικών του αντικειμένων). Στο περι ου ο λόγος έργο λοιπόν η Σελήνη παρουσιάζεται ως άστατη και ως εφήμερη, δεν κρατάει το λόγο της και για αυτό το λόγο η Ιουλιέτα δεν θέλει ο όρκος αγάπης που θα δώσει ο Ρωμαίος να είναι στη Σελήνη. Από την άλλη βέβαια κι ο παραλληλισμός που κάνει ο Ρωμαίος συγκρίνοντας την αγαπημένη του με την Σελήνη ενισχύει αυτή την πεποίθηση του συγγραφέα.

Βέβαια και με τον ήλιο υπάρχει μια παρόμοια (αν και δυστυχώς δεν στηρίζεται σε κάποιο τόσο διαχρονικό θεατρικό έργο) σκέψη. Ο ήλιος ο ζωοδότης, που είναι σταθερός και προσφέρει απλόχερα στην Γη λογίζεται αρσενικού γένους. Εδώ θέλω να απολογηθώ στον ήλιο (και στους φαν του) που η ανάλυση δεν έχει την ίδια έκταση με αυτή της Σελήνης αλλα να ο συγγραφέας είναι ολίγον τι ρομαντικός και ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα δίνουν πρόσφορο έδαφος για εκτενέστερη ανάλυση.

Με βάση τα παραπάνω λοιπόν δημιουργείται μια νόρμα την οποία η γερμανική γλώσσα ερχεται να καταρίψει (και συνεπώς να δημιουργήσει σκέψεις στον συγγραφέα). Αρχικά αξίζει να αναφερθεί πόσο σεξιστική ειναι η αναφορά στον ήλιο σαν αρσενικό μόνο και μόνο επειδή είναι ζωοδότης (αν ήδη σας φαινεται τραβηγμένο σαν ανάλυση που να δείτε τι θα γίνει παρακάτω). Ξεκινώντας λοιπόν από αυτό εύκολα σκέφτεται κανείς ότι με την πράξη της γέννας το θήλυ (ακούγεται καλύτερα από το θηλυκό) είναι πιο ταιριαστό για να χαρακτηρίζει τον ήλιο σαν γένος. 

Επιπρόσθετα όμως η σκέψη του συγγραφέα πέρασε από τον ήλιο και την σελήνη στα αστέρια. Στο υποθετικό σενάριο που άρχισε να φτιάχνει στο μυαλό του τα αστέρια είναι τα παιδιά. Άρα η ανάλυση στην οποία επιδιδομαστε είναι αυτή μιας οικογένειας και καλούμαστε να αποφασίσουμε ποια οικογένεια μας αρέσει περισσότερο (τώρα έρχεται το τραβηγμένο που λέγαμε προηγουμένως αναγνώστη).

Εχουμε τον άντρα-πατέρα (ήλιο) που είναι σταθερός και στοιβαρός και παρέχει τον άρτο τον επιούσιον στο σπίτι (Γη (λίγο αυθαίρετη και χωρίς ανάλυση αναλογία αλλά κρίμα να την αφήσουμε απ'έξω)). Την γυναίκα-μητέρα (σελήνη) που είναι αστατη και λίγο κυκλοθυμική. Τέλος έχουμε τα παιδιά-αστέρια που λάμπουν και έρχονται στην εικονα όταν η μητέρα είναι στα down της, ενώ όταν ο πατέρας είναι παρών αυτά εξαφανίζονται τελείως. Συγχωρέστε με αλλά η οικογένεια αυτή δεν φαίνεται και πολύ λειτουργική (εδώ το λειτουργική νοείται ως υγιής αλλά επειδή ο συγγραφέας ψυχολόγος δεν είναι, δεν χρησιμοποιεί λέξεις με ιατρικό νόημα).

Στην άλλη περίπτωση έχουμε την μητέρα (ήλιος) που είναι σταθερή και δίνει ζωή στο σπίτι αλλά και στα αστέρια (εδώ αυθαιρετούμε λίγο θεωρώντας ότι όλα τα αστέρια είναι ετερόφωτα αλλά ας μας επιτραπεί). Έχουμε τον πατέρα (σελήνη) που δίνει ένα όμορφο επιστέγασμα στην ημέρα και ο οποίος ανα περιόδους δίνει χώρο περισσότερο στα παιδιά να λάμψουν. Τέλος έχουμε πάλι την μητέρα (ανατροπή) που με αίσθηση προστατευτικότητας βάζει τα παιδιά (αστέρια) για ύπνο και γενικά τα προστατεύει από τις δυσκολίες της καινούργιας μέρας. 

Με βάση όλα τα παραπάνω νομίζω ότι έχουν ένα δίκιο οι Γερμανοί (ή και όποιοι άλλοι λαοι έχουν αλλάξει τα φύλλα σε αυτά τα δυο ουράνια σώματα) κι ας αντιτίθονται στην Σαιξπηρική παρομοίωση που τόσο πολύ αρέσει στον συγγραφέα (βέβαια πολύ άλλοι συγγραφείς έχουν στηρίξει παρομοιώσεις και μεταφορές στο γεγονός ότι η σελήνη είναι γένους θυλικού αλλά μια προτίμηση στον Σαίξπηρ ο συγγραφέας την έχει). Βέβαια η συγκεκριμένη συζήτηση άπτεται μιας γενικότερης θεματολογίας περί γλώσσας, νοημάτων και λέξεων που πολύ ενθουσιάζει τον συγγραφέα και ελπίζει να ξεκινήσει σε παρέες και συντροφιές που θα διαβάσουν το συγκεκριμένο κείμενο.

Συνοδεία-Το αργό γουργούρισμα του υπολογιστή 3 η ώρα το βράδυ